موج پیشرو:

گزارش: دو ماه پس از زلزله چهارم اسفند زرند (داهوئیه)

خصوصی نامه:

یکی از دوستان برای من نامه ای فرستاده بودند که چون به بالک میل باکسم (عجب کلمات مزخرفی شدند،چه کنم! فارسی اش عجیب غریب تر می شد!) رفته بود آنها را پاک کردم. به این علت که مدتها نامه های ویروسی به بالک من فرستاده می شد و از اولین باری که اغفال شدم! و یک نامه را باز کردم و یک مهمانی حسابی گرفت ویروس عزیز برای خودش به این ور(یعنی تا اکنون) نامه هایی را که اسم

فرستنده شان برایم آشنا نیست پاک می کنم.

امروز فهمیدم که اشتباها نامه یکی از دوستانی را هم به اشتباه پاک کرده ام. پس از این دوست گرامی عذر می خواهم و از ایشان خواهش می کنم نامه شان را دوباره بفرستند.

حالا اینکه از کجا متوجه این اشتباه شدم بماند!

ماجراي عجيب و باورنكردني دو خدابيامرز!-اميرمهدي ژوله

ستون قهوه تلخ اقبال هم گاه حسابی خواندنی می شود. گر چه هر جور حساب می کنم دست آخر اقبال هم در ذهن من روزنامه ای است مثل ساير روزنامه ها و همانطور که قبلا گفته ام... به کدام روزنامه می شود اعتماد کرد؟ ( به هر حال فعلا که می خوانمش...)

خصوصی نامه!:

لطفا فکر نکنید تنبلی گربانگیرم شده و وبلاگم را کرده ام لینکدونی... نخیر! اول از این لحاظ که تنبلی گریبانگیرم نشده، بوده... و دوم:

چندین مطلب گذاشته ام در تنور و چانه چند مطلب دیگر را هم گرفته ام و یک سری گزارش هم در راه است...

در ضمن، بالاخره توانستم یک نسخه از کلیات میرزاده عشقی بزرگ شاعر انقلابی، کسی که گفت :

من آن نی ام به مرگ طبیعی شوم هلاک

وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم

و همین هم کرد، به دست بیاورم. موافقید گاهی هم مهمان "عشقی" باشیم؟

سیفون :

دمکراسی معنا٬ بستر مناسبی برای ارضا خودخواهی یه انتزاعی ست. چرا که تمامی مبانی اخلاق و زیبایی شناسی را در جهت ماهیت خلاقیت خالی از اعتبار میکند.

درباره دمکراسی معنا اگر مایل باشید می توانید اینجا مطلب جالب توجه و عالی ایشان را بخوانید.

شهلا ( الهه مهر) :

دوست هم میهن آیا باید برای ما مئنی دمکراسی روشن باشد یا نه؟!؟ وقتی ما هنوز از درک صحیح دمکراسی غافلیم چه نیاز یا اسراری برای بر قراری آن در جامعهء امروز ایران داریم؟؟؟؟(درست میگم یا درست میگم؟).

مسی ( دالان دل ) :

این همان پیامدیست که وحشت انگیز است ولی دیده نمی شود . این همان عدالتی است که هر دو گروه می خواهند ؛زنان خواستار کار کردن هستند چون مردان و مردان خواستار داشتن زیبایی و راحتی چون زنان. چیزی که در جامعه کنونی ایران به شدت با آن روبرو هستیم؛ دیده اید تبلیغات تلویزیون را ؟ وقتی نتوانند از مظهر زیبایی (زن)استفاده کنند مجبور می شوند از همنوع او استفاده کنند ... من به شخصه با استفاده زن در این جهت هم موافق نیستم چون در تضاد با افکار احقاق حقوقی است که من در ذهن دارم ولی به هر حال این روش باعث می شود روح مردانگی در مرد کمرنگ شود و به سمت زنانگی و آینه داری که از خصلتهای بارز زن است روی بیاورد ... و این خواسته گروه زیادی از جمعیت ذکور است که آرامش و راحتی ای که زنان به اشتباه می خواهند از دست بدهند به دست آورند .. اینست که همیشه می گویم زنان برای به دست آوردن حقوق خودشان تلاش نکرده اند بلکه کوشیده اند حق مرد بودن را بگیرند ....

و این عکس در نگاه اول فقط مرا به یاد کارگران زنی انداخت که با قیمت کمتر همان کار را در دوران انقلاب صنعتی انجام می دادند .. اکنون هم همین است اوضاع تغییری نکرده فقط اسمها زیباتر شده حالا نامش را گذاشته اند بربری حقوق یا شاید هم دموکراسی! ..و مغز متفکر را هم تداعی می کند این عکس !!!!

توضیح : یادداشتهای دیگری هم در آن پست قرار داشتند که در اینجا نیاوردم . نه به علت سانسور و یا چیز دیگری!

یادداشت خانم مقانلوی گرامی یادداشتی شخصی بود که لطف کرده و نوشته بودند و پاسخشان را هم در وبلاگ خواندنی و عالی خودشان یادداشت های شیوا مقانلو در کازابلانکا نوشتم .

یادداشت ابرینه گرامی هم دعوت به خواندن شعری زیبا بود که پیشنهاد می کنم شما هم بخوانید .

باز هم سپاسگزار همراهی و مهربانی تان هستم. قرار بود که خودم هم بر یادداشتها چیزی اضافه کنم. متاسفانه انرژی کافی برای این کار نداشتم و بابت این بدقولی عذر خواهی می کنم.

به هر حال یادداشتهای دوستان گويای نظراتشان هستند .

بالاخره بعد از مدتها یک روزنامه انتخاب کردم برای گهگاه خواندن...

در این قحط حقیقت ،به این نتیجه رسیدم که اساسا انتظار بی جایی است از یک رسانه که اخبار را تمام و کمال به گوش مردم برساند... اصولا رسانه ها بر اساس اصل حفظ بقا مجبورند که ... البته این بستگی دارد که چه کسی... بعضی از رسانه ها کلا مجبور نیستند، اتفاقا خیلی هم...

یعنی بالاخره باید مردم را یک جوری سرگرم کنند که حوصله شان سر نرود.

تصور کنید نشسته اید پای منقل ( فکر بد نکنید لطفا ) کباب و یکی دارد گوشت را روی آتش می گرداند.

بر اساس این تصویر روزنامه ها دو دسته می شوند. یک دسته از این دو دسته باید کاری کنند که نه سیخ بسوزد و نه کباب... ( همیشه از بررسی های منطقی خوشم می آید. این روش را از حضرات یاد گرفته ام.)

به هر حال من موفق شدم بعد از کلی صلاح و مشورت، یک روزنامه را انتخاب کنم برای خواندن که ظاهرا کمی فرق دارد. یعنی احساس می کنم اگر همین طور پیش برود سیخ را

می سوزاند .

این روزنامه کمی هم بوی توقیف می دهد که امیدوارم علی الحساب داغش روی دل نماند و نشود مثل وقایع اتفاقیه که رفتم دم دکه روزنامه فروشی و به آقا روزنامه فروش گفتم یک وقایع اتفاقیه بدهید ، یک جور عجیبی نگاهم کرد. (بعدا فهمیدم چند وقتی پس از توقیف

وقایع اتفاقیه تصمیم گرفتم آن روزنامه را بخوانم !)

از روزنامه ای که چند وقت است نه چندان منظم می خوانم می گفتم...

اسمش؟ ببخشید... اقبال.

این روزنامه اقبال روزنامه جالب و بامزه ای است .

گفته بودم که اغلب اخبار زمانه را از طریق اینترنت کسب می کنم و از آن رو که اینترنت هم مثل روزنامه ها چندان قابل اعتماد نیست اما خبر بهتر از بی خبری است، تصمیم گرفتم اعصابم را داخل ماشین هم خرد کنم...

چون از این کامپیوتر کیفی ها نداشتم ، به این نتیجه رسیدم که بهتر است روزنامه ای بخوانم که اخبارش شبيه اخبار اینترنتی باشد٬ تا هم اینترنت را داشته باشم و هم روزنامه را...

البته روزنامه اقبال اخبار جالب دیگری هم دارد.

با تمام این حوال امیدوارم شما فریب من را نخورید و وقتتان را با روزنامه ها زیاد هدر ندهید.

اگر هم دادید ، گردن من نیاندازید.

به هر حال ...

این روزنامه خواندن یک سود جالب برای من داشت و این سود جالب سوژه هایی است که در اختیارم گذاشت .

این همه هم که گفتم،دلیلش این بود که می خواستم به اولین سوژه جالب روزنامه ای که نظرم را جلب کرده اشاره کنم.

در بخش پایینی صفحه نخست روزنامه اقبال ( روز سه شنبه 30 فروردین ماه ۱۳۸۴) متن مصاحبه ای با علی یونسی چاپ شده بود.

آقای یونسی به نکات جالبی اشاره کرده بود، که احساس کردم بد نیست به تحلیل بعضی از آنها بپردازم و نیز درباره برخی دیگر سوالاتی مطرح کنم . ( آخر هم ندارد... چنان که افتد و دانی )

تیتر آن خبر چنین بود :

جنتی قاضی نیست که حکم بدهد .

اظهارات جنتی را در نماز جمعه گذشته شنیده اید که؟ همان قضیه احکام آماده ، اما اجرا نشده اعدام...

البته من که نه،ولی احساس می کنم شما با خواندن آن خبر یاد دهه شصت افتادید...

بی خود خیال بد می کنید.

محمد رضا خاتمی در جلسه روز شنبه در انجمن صنفی روزنامه نگاران در واکنش به اظهارات اوشان واژه (( ارزشی ندارد )) را مزه مزه کرد،ولی بیرون نداد و در ادامه یک چیزهایی گفت شاید شبیه این (یعنی من عین جمله هایش یادم نیست، اما یک چنین برداشتی

می شد از حرفش کرد.) :

ای ملت آسوده بخوابید که اصلا حوصله بیدار شدنتون رو نداریم.

یا یک چیزی در این مایه ها :

حالا یکی یه چیزی گفته، ما باهاش مخالفت می کنیم ، اما مثل مهریه اس... کی داده کی گرفته...

به هر حال... تحلیل گفته یونسی می تواند این باشد :

جنتی قاضی نیست که حکم بدهد. ایشان امر می فرمایندو ایده می دهند ، قضات هم ...

در بخش دیگری از این مصاحبه آمده :

تشویق مردم به عدم حضور در انتخابات براندازی است .

قابل توجه وبلاگ نویسان عزیز!

مجازات براندازی را که می دانید.

توجه :

از هر گونه زدن دست و سوت و بشکن و همراه آوردن ترقه و بوق برای تشویق کسانی که رای نمی دهند خودداری کنید و ترجیحا با شعارهای ملی ــ مردمی ، دوستانتان را تشویق کنید به شرکت در انتخابات ...

در متن مصاحبه چندین روش براندازی معرفی شده بود که پیشنهاد می کنم خودتان بخوانید و چند روش هم من معرفی می کنم که یک وقت اشتباهن سراغشان نروید :

مطالعه کتب غیر مذهبی.

خواندن آواز محلی.

رقص کردی و عربی و لری و ترکی و خراسانی و خردادیانی.

گذاشتن سبیل .

نپوشیدن جوراب.

پیش از انتخابات همراه داشتن نوارهای ابی و شهرام شپ پره و معین.

کشیدن سیگار بهمن و سیگار 57 ( اگر روشنشان نکنید اشکالی ندارد اما اگر دودش توی چشم خودتان و بغل دستی تان برود حکم ارتداد برایتان صادر می شود.)

خرید و فروش داروی نظافت .

خرید و نگهداری هر گونه اشیا چوبی ، فلزی ، پلاستیکی و غیره سخت.

البته موارد دیگری هم بودند که چون حتی عنوان کردنشان قصد براندازی محسوب می شود از بیانشان خودداری می کنم.

در جای دیگر آمده :

دولت باید به تدریج به رفع مشکل قومیتها بپردازد.

اول نفهمیدم این جمله را چطور باید تحلیل کنم .

بعد یادم آمد که چطور سالها پیش مشکل قوم ترکمن و کرد حل شده بود.

جدیدا هم که دارد مشکل اعراب ایرانی حل می شود.

کلا به این نتیجه رسیدم که بهتر است اصلا نفهمم رفع مشکل دقیقا یعنی چه...

این جمله را حسابی داشته باشید :

برخی افراد تلاش می کنند که بازداشت شوند تا معروف گردند . وزارت اطلاعات با اطلاعاتی که دارد از انگیزه این افراد آگاه است و به دام نخواهد افتاد .

علی الخصوص قابل توجه وبلاگ نویسان عسس منو بگیر!

رفقا خجالت دارد. خودمانیم... کسی که این وسط قصد نقد و آگاه سازی و این حرفها که ندارد. این همه جا هم برای حرف زدن وجود دارد و معروف شدن...

اصلا مگر برای معروف شدن حتما نیاز به بطری نوشابه و این جور چیزها هست ؟

می خواهید معروف بشوید؟

از آقایان یاد بگیرید... یک خبرنگار را از خانه تان اخراج کنید و بعد به بهانه حمایت از آن خبرنگار تجمعی تشکیل بدهید . بعد روزنامه نگاران و خبرنگاران که آمدند بزنید زیر اصل ماجرا و از خودتان کلی تعریف کنید... مخصوصا چند بار بگویید من شجاع هستم ( می گویند برای مزاج خوب است .)

بچه معروف شدن که این همه دردسر نمی خواهد.

البته در مورد کسی مثل آقای سمیع نژاد قضیه کمی فرق می کند. ایشان موفق شدند اطلاعات را فریب بدهند.

اما خوشبختانه ما باید خیالمان راحت باشد!

مثلا خود من عقده شهرت دارم ... تازه مرا قبلا کشتند .

حکایت :

یه روز یه جوجه ای با مامانش دعواش می شه . می دوه تو خیابون و داد می زنه :

گربه... گربه! بیا منو بخوووووور!

در جای دیگری از این خبر تاکید شده بر (( عدم امکان تقلب گسترده )) در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری...

پس با این حساب نتیجه می گیریم امکان تقلب به صورت محدود وجود دارد. که البته چشم گاو است .

حالا دو سه میلیون رای که اهمیتی ندارد . یک اشتباه کوچکی است که البته قابل گذشت است . پس خیالمان تخت باشد که تقلب گسترده صورت نمی گیرد و محدودش هم که اصلا ارزش توجه ندارد.

در پاراگراف آخر این خبر از (( هنر تخلیه فشارهای اجتماعی )) صحبت شده...

قبلا از تخلیه نتایج فشارهای انسانی شنیده بودم. (ازهمین ها که برچسب تبلیغش را زیر زنگ در خانه هامان می زنند.)

اما نمی دانستم این کار جزو هنرها محسوب می شود.

البته شاید تخلیه فشار اجتماعی هنر است.

اصلا حالا که بیشتر فکر می کنم یک چیزهایی به خاطر می آورم!

یادم می آید در دانشگاه سر کلاسهای بیان و بدن یک همکلاسی داشتیم نام فامیلش"افشار" بود یا یک همچین چیزهایی.

پسر خوبی بود... کلی از فک و فامیلهایش هم در دانشگاه ما و دیگر دانشگاه ها بودند.

عجب هنرمندانی بودند این فامیل... استادیار هم بودند .

استاد بیانمان هر کاری می کرد،صدای بچه ها از یک حدی بلندتر نمی شد.این آقای"افشار" یک کارهایی می کرد که بچه ها صدایشان اول چند وقتی در نمی آمد و بعد یک دفعه صدای بلندی در می کردند... البته بعدش کلا خاموش می شدند .

اما مهم این بود که آن صدا بلنده را ارائه می دادند .

به هر حال...

خوش بگذرد. من بروم ماستم را بخورم. شما هم گر فهمیدید چه شد که من این متن را این همه آشفته نوشتم لطفا صدایش را در نیاورید. جایزه مایزه ای در کار نیست.

جنبش‎‎ مهاجران و رفراندوم در ايران

نوشين احمدي خراساني

از وبلاگ امشاسپندان

یکی از دوستانم که خواننده وبلاگم هم هست اعتراض می کرد به مطالب اخیر وبلاگم و می گفت چرا مایه های طنز در آنها کم شده ...

جواب دوست گرامی ام را دادم ، اما احساس کردم بد نیست اگر در این مورد توضیحی هم برای باقی دوستان بدهم .

توضیح هم این که :

کجا مایه های طنز کم شده در وبلاگم ... تا آنجا که من می دانم عبید هم لنگ انداخته جلوی این اخبار طنزی که من می نویسم ... آمار فروش لباس نوی ضد آب به خاطر وبلاگ من و البته چند وبلاگ دیگر در همین یک ماهه اخیر به دو برابر رسیده ... این همه مطالب طنز و اخبار طنز ... یکی همین مطلب پیشین نه قبلی اش ...

اصلا زندگی خود من طنز شده به جان حضرت حق!

من می نشینم بیست و شش صفحه نقد و تحلیل و توضیح می نویسم ، طرف مقابل صفای دلش می گوید که گور پدر نویسنده معلوم الحال و بگذار عشق نرم افزار جدید را برسیم و دهن آن نویسنده را که از این به بعد جرات نکند روی حرف ما نه بیاورد ...

و من هم که هنوزکله خر و نه گو!

از آن طرف باقی نوشته ها و خبرها ... مثلا همین اخبار مربوط به اخراج خبرنگار پارلمانی ، مسیح علی نژاد ...

انصافا این خبر طنز نیست ؟

همین چند ماه پیش در یک روزنامه خواندم که دو محقق وطن فروش انگلیسی ( چرا وطن فروش؟ برای اینکه هر کسی ایرانی نباشد لابد وطن فروش است دیگر ... مخصوصا انگلیس ها و روسها ... هر اتفاقی در ایران بیفتد تقصیر روسها و انگلیسهاست ... حتی شب ادراری برادرزاده من ... )

باز کار از خرک در رفت ...

وطن فروشهای محقق را عرض می کردم ... اینها نشستند و فرمول جوک را کشف کردند به شرح زیر :

( C = (M+ NO) / P)

خنده دار بودن جوک = C

زمان و مدت و موقعیت جوک = M

تعداد دفعاتی که جوک تعریف شده و چیزهایی که توسط گوینده اضافه شده ( حرکات بدن و تغییر صدا و... ) = NO

جناس ( سواستفاده از تشابهات صوری و کلامی ) = مخرج کسر = P

حالا بیایید همین خبر اخراج خبرنگار پارلمانی را فرموله کنیم ... البته محاسبات آخرش با خودتان چون من اصلا از این فرمو ل سر در نیاوردم .

M زمان و مدت جوک : خبر که کوتاه بود ...

((خبرنگار پارلمانی اخراج شد . ))

درست مثل سوزن کوچولویی بود که ... همچین یک آخ کوچولو گفتیم و تا فلان جاها بود که سوخت ...

البته ما نباید تاثیرات و تبعات خبر را با زمانش قاطی کنیم ... بعد از شنیدن یک جوک ممکن است تا مدتها بخندید و آن جزو C جوک محسوب می شود.

درباره موقعیت جوک هم که ... خب ! مثلا خود بنده که پشت میز کامپیوتر نشسته بودم ... این از موقعیت من ... بقیه هم می دانم همه جاهای بدی ننشسته بودید حتما ...

اما موقعیتی که جوک در آن پدید آمده ... لطفا خودتان را کنترل کنید تا بگویم ...

مجلس ...

نمی شود دقیقا گفت اسم این مجلس چیست .

آن اولها می گفتندش (( مجلس شورای ملی )) ...

اما بعدا بر خلاف آن چه عمو لاریج خودمان گفته که بیش از نود و پنج درصد از جوانان ایرانی گرایش به مسائل دینی دارند و بلا سوخته ها رو نمی کنند ... قانون گذاران به این نتیجه رسیدند که ملی نمی تواند اسلامی باشد ... و انصافا یک بار در کل عمرشان آن هزار توی پیچ در پیچ را درست به کار انداختند ...

ــ کی گفته یه بار ... آقا چرا بهتون می زنی ؟ این همه ایده های قشنگ قشنگ دادن ... مثلا این ایده لباس ملی ... حتی به فکر فرانسوی ها هم که این همه ادعاشون می شه نرسیده بود ... استالین با اون همه اهن و تولوپش به فکرش نرسیده بود که بگه همه کمونیستها یه لباس خلقی تنشون کنن ... آقا کم لطفی می کنین ...

این پا منبری ما هم رسید ... به هر حال ... به این نتیجه رسیدند که ملی همان اسلامی نیست و کار خوبی هم کردند ... پس اسم مجلس را گذاشتند مجلس شورای اسلامی ...

این اتفاق در مجلس شورای اسلامی افتاده است ... البته باز هم نمی توان به طور قطع گفت که اسم آنجا مجلس شورای اسلامی بوده و هست .

چون بعضی هم آنجا را خانه ملت می گویند ... البته خود من چند بار رفتم آنجا و گفتم می خواهم بروم دست به آب گفتند نمی شود ... ما توی خانه خودمان هر بار می خواهیم برویم دست به آب کسی مانع مان نمی شود ...

از آن طرف یک نفر هم پیدا شده که دم در آنجا ایستاده و می گوید من کسی را راه نمی دهم ... اتفاقا چون اسم این نفر مثل اینکه آقا فرهاد بوده ( دقیقا یادم نیست ... یک چیزهایی در مایه های کوه و این حرفها داشت اسمش که من را یاد آن فرهاد خان بیستونی خودمان انداخت ! حالا شما هم زرنگی کنید و برای آن که من هم نروم لای دست شی سخت ، خودتان هر جا گفتم آقا فرهاد ، دوزاری را بقلید پایین ، تا من هم خیر سرم محافظه کاری کرده باشم !!! می گویند خیلی تند رو شده ام ... این هم ترمز به این لطافت !) جدیدا به مجلس شورای اسلامی خانه آقا فرهاد هم می گویند ...

در همین مجلس طرح خانه عفاف هم شکل گرفت ... پس می توانیم بگوییم خانه آقا فرهاد عفیف ...

به هر حال موقعیتی که این جوک در آن مطرح شده یک جایی بوده حوالی هرم خفرن که نه ، هرم بیستون ...

حالا بیاییم سراغ NO یا تعداد دفعاتی که جوک تعریف شده و اضافات و اطواراتش ...

دفعات که خیلی کم بوده ... اگر اینترنت را حساب نکنیم غیر از چند روزنامه ، تا آنجا که من دنبال کردم جای دیگری به این مسئله نپرداخته اند ...

البته من کم تلویزیون نگاه می کنم ، اما باور بفرمایید هر بار آن موکتهای قشنگ سبز خانه مشترکمان با عفت و آقا فرهاد را دیدم ، دویدم پای تلویزیون تا ببنیم خبری هم از اخراج خبرنگار پارلمانی می دهند یا نه ...

دروغ چرا ؟

یک بار هم خبری نشنیدم ... حالا اگر شما شنیدید به ما هم بگویید تا خانواده ای را از نگرانی برهانید .

در مورد اطوارات هم ... من یک نمونه را که خودم باشم در نظر می گیرم ... زمانی که داشتم اخبار مربوط به این اتفاق را در وبلاگ می نوشتم نشیمن نمانده بود برایم آن قدر بالا و پایین پریدم ... ابروهایم بالا جسته بودند و چشمانم گشاد کرده بودند ... مقداری گوشه لبم به پایین متمایل شده و مشی چپم به چپ تر گراییده ... سیگار لای انگشتانم بود و با یک انگشت و چهار تا دیگر تایپ می کردم و تکانه های مختصری هم در پای چپم پدید آمده بودند ...

چیز خاصی هم از سوی من به خبر اضافه نشد ...

اما یک چیزی از سوی رفقای خبرگزار اضافه شد ....

دوشنبه صبح با آشنایی گرامی تماس گرفتم وپرسیدم چه جوری است برنامه تجمع امروز در اعتراض به این اخراج ...

گفتند صدایی در نیامده هنوز و زنگ بزن خبری بگیر ما هم بدانیم ...

بنده زنگ زدم و پرسیدم چه خبر ؟

گفتند ما چه می دانیم ...

دوباره تماس گرفتم با آشنای گرامی و خبر را گفتم... گفتند عجبا !

و چند دقیقه بعد خودشان تماس گرفتند و گفتند اشتباه لپی صورت گرفته در خبر گزاری ها و اصلا دوشنبه بیست و هفتم نداریم امسال و شاید سال دیگر داشته باشیم و اصولا یک عدد شنبه بیست و هفتم داریم که مال هفته آینده است .

می رسیم به مسئله جناس ... در این خبر، جناس وجود نداشته و اما پدید آمده تا در مباحث بعدی مورد استفاده قرار بگیرد...

همان طور که گفتم از این به بعد به جای مجلس شورای اسلامی می توانیم بگوییم خانه فرهاد کوهکن ... که هم یادی از ادب کهن ایران کرده باشیم و گفته باشیم فرهنگ نوین ما هنوز وامدار گذشته هاست و نظامی شاعر خوب ما و هم همین دیگر !

البته این که شاعر خوب ما هم نظامی است ربطی به هیچ قضیه خاصی ندارد ... تنها یک شباهت اسمی است بین نظامی و گنجه ای ...

پس اصلا P نداشته ایم ... حالا خودتان بنشینید و میزان خنده داری این خبر را محاسبه کنید ...

در یک کشور دموکرات ...

ــ ای وای ! چه حرفا ... بردی دل من ...

پارلمانی وجود دارد که نماد حاکمیت مردم و یا دموکراسی است ...

ــ به به ! پارلمانتو ...

و در این پارلمان خبرنگارانی وجود دارند که همانند چشم و گوش و زبان مردم هستند.

ــ خیر ببینن ... فقط شایق اش رو بیشتر کنن...

یکی از همین خبرنگارن را به خاطر پخش یک خبر از همین پارلمان اخراج می کنند .

ــ وااا ! خبر چی بوده ؟

پاداش و عیدی یک و اندی میلیونی نمایندگان ...

البته کسی اعتراضی ندارد به این ... با آن همه زحمتی که می کشند نمایندگان هفتمی حقشان هم هست .

هیچ فکر کرده اید چرا اغلب صندلی های مجلس معمولا خالی است ؟

لابد فکر می کنید نمایندگان در خانه خوابند ؟

نه عزیزان ... آن بندگان خوب خلق رفته اند میان مردم و دارند به حرفهایشان گوش می کنند و کمکشان می کنند ... خود من روزی هفت هشت نماینده را از در خانه جواب می کنم ... هی می آیند می گویند کاری باری چیزی؟

چند وقت پیش یکی آمده بود گیر داده بود ببیند سفره بابای من پر نعمت است یا نه ...

گفتم : ای همچین بگی نگی ...

گفت : پس بگو مادر چهارمت بیاد دم در ..

پرسیدم : مادر چهارم چه صیغه ایه؟

گفت : مادر چهارم صیغه ای نیست و عقدیه ...

گفتم : من یه مادر بیشتر ندارم ...

شاکی شد که : پس چرا می گی سفره بابات پر نعمته ؟

می خواست برود یقه بابا را بگیرد که : نا مسلمون ... تو که سفره پر نعمت داری پس چرا نمی گذاری بقیه فیض ببرن ...

بساطی بود دیگر ...

این نمایندگان عزیز همین حقوقی هم که می گیرند کمشان است ... این همه زحمت می کشند برای چه کسانی؟

اینها نمایندگان ما هستند ...

ــ آقای م . ک ... یه سوال دارم ...

بفرما ...

ــ این عکسو نگاه کنین لطفا ...

خب؟

ــ اینها نمایندگان ملتند ؟

بله ...؟

خب... (چی بگم؟ ) راستش را بخواهی مثل اينکه اینها نمایندگان زنان ایرانی هستند ...

ــ ای آقا .. پس زنان ایرانی کجا رفتن ؟ ما که هی گشتیم دنبال زنان ایرانی ، هر چی گشتیم این جوری دو سه تا بیشتر ندیدیم ها ...

بچه جان خلط مبحث نکن ... می خواهی من را هم بفرستی لا دست شی سختی ها ؟

به هر حال ...

این همه گفتم که بدانید من هنوز هم گهگاه مطالب طنز می نویسم ...

این همه خبر مرگ و دستگیری و توقیف و نابودی ...

خب! همه اش را بگذارید کنار واژه مملکت دموکرات ...

بعد فکر کنید به کسانی که می روند دم در زندان و می گویند : (( آقاهه ... جون مادرت بیا منو بگیر ببر زندان و اون شی سخت رو هم بیار پیشم تنها نباشم ...))

اگر نیامد ... خنده را می گویم ... دیگر مشکل از فرستنده است و دموکراسی ... به گیرنده هایتان دست نزنید .

( عکس را از سايت روزنامه شرق مدتها يش گرفته بودم ٬ نشانی اش را دوباره پيدا نکردم ٬ اينجا اعلام می کنم پس فردا حرف در نيايد که حقوق نَشَر را زير پا گذاشته ام . )