با یاد دست‌هات به خواب می‌روم

مردِ خواب نیستم اما

مرد یادم

که به رویا هم‌رقص دستان‌ات می‌شوم

با لب

با تن

با چشم

دمادم

و اینجا مرز نیست

خط و ربطی

نیست

چیزی نیست میان رنگ و رویا

میان نور و تاریکی ِ پلک‌هام

نیست

نیست هیچ نیست جز تو

جز آن‌جا که می‌شنوم‌ات و آن‌جا که نه و نیست

آن‌جا که می‌بینم‌ات و جایی

که نه نیست!

من هنوز لَنگ دو خط حافظه‌ام

وَ تو خیال دونده‌ی منی

هنوز گیج نگاه‌ات

وُ تو رویای رمنده‌ی منی

تو هرجا که بیدارمی

وُ من بی تو خواب

من هلاکِ دست‌هات

حرف‌هات وُ تو...

من... من خاک

تو آب تو چشمه تو برکه

من جنگلی که دورت بگردم

که واحه شویم

که دویده سر رسیم

که خیمه‌ی تو شوم

تو سایه‌بان من

من هنوز

وُ من دمادم

به باد می‌روم با هر بوسه‌ات

که بپیچم میان جنگل گیسوان‌ات آن‌جا

هو کِشان آوازت بخوانم

من هنوز

وُ من دمادم

با تن

با شوق

با نگاه

بیدار می‌شوم میان خیال دستان‌ات

بیدار می‌شوم...

دیدار می‌شوم...

بیدار می‌شوم...

برچسب‌ها: شعر