با خوش‌نوای تُردِ قدم رویِ فرش برف

فارغ ز هر خیال

زمستان که در رسید

(با آن فرشته‌های کوچک و نرم و سپید و سرد)

تک تکْ ستاره‌های خاطره‌ها را شُمار کن!

بر بالِ نرم ِ مهِ هر نفسْ (ظریف)

آن آرزوی نارسیده ز ره را سوار کن

از شومی زمین و زمان (روز و شب سیاه)

یک‌دم فرار کن!

2/11/1384

* * *

ترانه‌ی بسیار زیبای برف را بشنوید.

(تمام شوقی که دل‌ام را چنگ می‌زند برای نوشتن از برف، با شنیدن این ترانه و باز شنیدن‌اش و با نم‌نم نرم گیتارش، می‌چرخد توی ترانه و می‌پیچد به قلم و حرف دیگری نمی‌ماند غیر از شوق‌لبخندی و اینکه، "تو فرود آی، برفِ تازه، سلام!")