باز بود پنجره...

باران به خانه‌ام آمد

یا صدای تو؟

*

من با سری افتاده

جنگجوئی سر افتاده را مانم،

سرافکنده اما نه؛

با تو جنگیده بودم...

*

رزم ِ میان تو

و

من:

تو تصویری تیز

من خیالی کُنْد...

*

آمده‌ام بر خاک بیافتم؛

دو راه مراست

افتادن بر پای تو

به پای تو افتادن...

*

باز بود پنجره...

ماهتاب افتاد،

خیال تو به خانه‌ام آمد

*

سوار بر اسبی به پیش...

تو برکه‌ای هستی میان کویر

من ریشه‌های نخلی کوچک

*

بر اسبی سوار به پیش؛

شمشیری ندارم.

به تسلیم تو می‌آیم.

*

جنگی نیست میانِ ما.

اینجا نبردِ دلِ توست

با حرف‌هایِ من؛

و لبخند، پیامبری می‌کند هنوز

*

تنها یک نفر شکست خواهد خورد:

حرف‌های من بنشینند بر دلت

تو خواهی برد

و دلت حرف‌های مرا به خاک بیاندازد،

پیروز توئی باز

*

پنجره باز بود،

در آسمان ماه را ندیدم

چشمان تو را خیال کردم

روز شد

*

با صدائی بیدار می‌شوم

صدای توست!

من خواب نبوده‌ام،

من خواب ندیده‌ام،

فقط یک بار خواهم مُرد؛

روزی که رفته باشی...

*

رنگی نیست به شب

منی نیست

تو نباشی...

*

شب جوانی‌ام را ربود

روز دلم را...

تو هدیه‌ام دادی مرا

*

سرافکنده‌ام...

دستان من خالی‌ست تو را

دستی به من بده تا پُر شوم

*

پنجره باز است...

آمدی

از در بیا؛

اندوه را از پنجره روانه خواهم کرد

*

باز است پنجره...

روز را نمی‌نگرم و شب را؛

آمده باشی،

خیره به توام

شباروز

*

و من در انتظار

برای تو

کلمه می‌چینم

رسیده‌هایش را می‌گذارم در سبدی

کنار سیب‌های سبز

برای تو...

*

از خواب می‌پرم.

صدای تو نیاید...

می‌میرم، یا به خواب می‌روم؛

یا هر جا نبودن‌ات را نباشم

خرداد 85