اولین کاری بود که از سانتانا شنیدم. نمی‌‌تونم بگم آخرین هم، اما تقریبا یه همچین‌چیزی. اولین باری که کامپیوتردار شدیم شنیدم‌اش. شایعات غریبی هست که می‌گه اون‌موقع‌ها موقع "کد" کار کردن، یا مشغول رادیو گوش کردن بودم یا آلبومی از همین آهنگا که این آهنگ یکی از اصلی‌تریناش بود. قضیه‌ی "کد" برای خودم باور نکردنیه؛ در واقع الآن فرق کد و گوشت‌کوبیده و کُرل رو نمی‌دونم، و چی بوده ماجرا که دوران دبیرستان کار می‌کردم، لابد همون آقای برادری که می‌گه بهتر یادشه دیگه! به‌هرحال، در این شک ندارم که دیوانه‌ی این آهنگ بودم. بعد که باز یادم نیست چرا بی کامپیوتر شدیم، تو خماری این آهنگ رفتم یه کاست مجاز سانتانا که اون‌وقتا تو بازار بود رو گرفتم به عشق اینکه چیزی شبیه اونو بشنوم. خب! انصافا سانتانا خوبه، اما نمی‌دونم چرا هیچی برام این آهنگ نشد. تا اینکه بعد دیگه کلا گم‌اش کردم. یه مدتی از مود راک اومدم بیرون کلا چون داشتم تلاش مذبوحانه‌ای می‌کردم که نی و سه‌تارو راه بیاندازم و خب هیچ با هم جور درنمی‌اومد تو ذهن‌ام این دو تا، دست‌کم در قدم‌های اول. بعد خلاصه اونا نشد و بعد چند وقت من و عشق عزیزم راک دوباره به هم رسیدیم و خب مثلا راک و باخ اون‌قدر با هم نامانوس نبودن که راک و موسوی. در واقع خب می‌تونم باخ رو بیام جلو راست برسم به برامس و مندلسون، بعد راه بیفتم برم واسه خودم تا مالر مثلا، بعد برم سراغ پروکفیف، یواشکی گریز بزنم به گرشوین، از گرشوین نم‌نمک برم سراغ "جز" و خب همین‌طور که راه برم وقتی مثلا دارم کت‌فیش گوش می‌کنم، اساسا اشکالی نداره، بلکه‌م هیچ اشکالی نداره یهو سر از یه جا که موریسون وایساده درآرم. اما خب، هیچ راه ساده‌ای تا پیش از جنابان اوهام و ریاحی‌پور و نامجو نبود که بتونم مستقیم در حال شنیدن نی و کمانچه بپرم جلوی گیتار آقای هندریکس مثلا. به‌هرحال، بعد ازینکه دوباره راک عزیز رو دیدم، کلی گذشت تا اینکه چند وقت پیش یهو یادم افتاد یه قطعه‌ای بود که بدجور دوست‌اش داشتم و اینکه اسم قطعه بامب اومد تو ذهن‌ام نشونه‌ی خوبی بود برام که بیخود دوستش نداشتم. خلاصه این شد که دوباره اون قطعه رو پیدا کردم، و نمی‌تونم بگم، واقعا نمی‌تونم توصیف کنم چه لذتی داره این روزا شنیدن‌اش برام. نه تنها به حدی لذت‌بخشه که باز هم دل‌ام نمی‌خواد بشینم باقی آلبوم‌اش یا کارای دیگه‌ی سانتانا رو گوش کنم، بلکه به حدی لذت‌بخشه که دیگه کار از خفه کردن خود گذشته! رسما سرخوش‌ام می‌کنه شنیدن‌اش. مثلا وقتی می‌گه

And if you said this life ain't good enough

I would give my world to lift you up

I could change my life to better suit your mood

'Cause you're so smooth

رسما دچار یه کِیفِ راک عظیم می‌شم! خلاصه که باز بعید می‌دونم کسی اهل راک گوش کردن باشه و اگه این قطعه رو نشنیده باشه، بار اول شنیدن‌اش یه لبخند گوش‌تاگوش نزنه. بشنوید:

Smooth

(From Supernatural)

Carlos Santana ft. Rob Thomas

Man, it's a hot one

Like seven inches from the midday sun

Well, I hear you whispering in the words, to melt everyone

But you stay so cool

My muñequita, my Spanish Harlem, Mona Lisa

You're my reason for reason

The step in my groove

Pre-Chorus

And if you said this life ain't good enough

I would give my world to lift you up

I could change my life to better suit your mood

'Cause you're so smooth

Chorus

And it's just like the ocean under the moon

Oh, it's the same as the emotion that I get from you

You got the kind of lovin' that can be so smooth, yeah

Give me your heart, make it real

Or else forget about it

But I'll tell you one thing

If you would leave it would be a crying shame

In every breath and every word

I hear your name calling me out

Out from the barrio

You hear my rhythm on your radio

You feel the turning of the world, so soft and slow

Turning you round... and round

Pre-Chorus

And if you said this life ain't good enough

I would give my world to lift you up

I could change my life to better suit your mood

'Cause you're so smooth

Chorus x 2

And it's just like the ocean under the moon

Oh, it's the same as the emotion that I get from you

You got the kind of lovin' that can be so smooth, yeah

Give me your heart, make it real

Or else forget about it

Or else forget about it

Or else forget about it

Let's don't forget about it

Give me your heart, make it real

Let's don't forget about it

Let's don't forget about it

Let's don't forget about it

Let's don't forget about it

Let's don't forget about it!

پ.ن.: این تغییر جمله‌ی آخرش رو خیلی دوست دارم. دو سه تا قطعه‌ی راک هستن که آخر کار با یه تغییر لحن یا یه جمله‌ی کوتاه، رسما یه حس و حال تازه به کار می‌دن که آدم هوس می‌کنه هی دوباره و دوباره بشنودشون.

یه چیزی هم لازمه بگم و اینه که، خب می‌دونم راک شاخه‌های زیادی داره، اما چون تسلطی روشون ندارم کلا با همون کد اصلی راک ازشون اسم می‌برم. چون به هر حال در راک بودن‌شون شکی که نیست. مدل تشخیص راک بودن هر آهنگی هم نیاز به یه سری حرکات سر و گردن داره که یحتمل دوستانی که منو در حال تشخیص راک (!) دیدن، می‌دونن مدل‌اش چه‌جوریه.