این‌روزها دیگر برایم خبری از فستیوال‌های شخصی/موسیقی فصلی‌ام نیست. بیشتر وقت‌ام را با چند ترانه می‌گذرانم و هی باز می‌گذرانم! حتما تجربه‌ کرده‌اید چه حس غریبی دارد وقتی یک ترانه‌ای تمام حس و حال لحظاتی از زندگی آدم را می‌ریزد از خودش‌ـ یا شاید بهتر باشد بگویم می‌ریزاند از خودش... و خب! چند هفته‌ای‌ست دارم با چند ترانه و به خصوص سه‌تاشان عجیب وقت می‌گذرانم؛‌ شب، نیمه‌شب، صبح، سر ظهر، عصر، هر وقت، همه‌جا... انگار که "زبل‌خانِ زمان" باشند!!! (به این سطر که نگاه می‌کنم، می‌بینم انگار واقعیت دارد این قول که، روز من از شب شروع می‌شود!)

خلاصه، چند وقت بود می‌خواستم این ترانه‌ها را به شما هم پیشنهاد کنم. فکر کردم الآن بهترین وقت است، چون همه‌چیز سرجایش است و اوضاع و احوال همه‌مان خوب است و ملالی نیست جز مقادیر کاملا معتنابهی خفقان و مصائب حاضر و مصائبِ یحتملْ غریب‌الوقوع ِ جمعی و...

به‌هرحال، هر کدام را در یک پست جداگانه می‌گذارم، با متن ترانه‌هاشان، چون متن‌شان را خیلی دوست‌تر دارم؛ همین‌طور به خاطر اینکه، پیشنهاد کنم دست‌کم بخوانید اگر گوش نکردید، که شعرها خودشان به‌طور مستقل کلی خاصیت دارند!

* * *

اولی Time In A Bottle جیم کروچه است. بین کارهائی که از کروچه شنیده‌ام ـ می‌توانم با کمی جرٱت بگویم! ـ هیچ‌کدام به زیبائی و سحرانگیزی این ترانه نیست. عجیب موسیقی‌اش را دوست دارم و شعرش را هم چندچندان بیشتر. از آن شعرهائی که هم‌زمان چند حس به آدم می‌دهند، طوری که آدم هم‌زمان شبیه جفتْ صورتک‌هائی بشود که معمولا به عنوان نماد تئاتر به کار می‌روند!

(در همین صفحه‌ی لینک داده شده، می‌توانید قطعه را بشنوید یا ذخیره کنید)

Time In A Bottle

If I could save time in a bottle

The first thing that I'd like to do

Is to save every day

Till Eternity passes away

Just to spend them with you

If I could make days last forever

If words could make wishes come true

I'd save every day like a treasure and then

Again, I would spend them with you

But there never seems to be enough time

To do the things you want to do

Once you find them

I've looked around enough to know

That you're the one I want to go

Through time with

If I had a box just for wishes

And dreams that had never come true

The box would be empty

Except for the memory

Of how they were answered by you

But there never seems to be enough time

To do the things you want to do

Once you find them

I've looked around enough to know

That you're the one I want to go

Through time with

پ.ن.: رفیق شفیق‌ام مهرداد عزیز، Panic Room را نوشته درباره‌ی اتاق من و کلی چوبکاری و لطف کرده!

خیلی خیلی ممنون‌ام استاد! و بی‌تردید مخلصیم دربست ؛) :)

توضیح آنتی شبهاتِ نارسیستی!: به همان دلیلی که پشتِ دو نقطه آمد، یعنی برای اینکه به نظر نرسد خیلی با خودم حال می‌کنم، لازم است این توضیح را (به پیشنهاد و از طرف مهرداد) اضافه کنم که: چون مهرداد خیلی زیاد می‌نویسد! و برای همین وبلاگ‌اش خیلی خلوت است، قرار است من به عنوان خبرگزاری وبلاگ‌اش کار کنم.

در نتیجه ممکن است من نارسیسیست باشم (سرقفلی کامیونیتی‌ش در اورکات دست‌کم تا آن‌موقع‌ها، به نام خودم بود اصلا!) اما دلیل‌اش می‌تواند حتما هم این لینک نباشد!!! :P ؛)

باز هم مرسی استاد :)