Pink Floyd

هنوز که هنوز است نتوانسته‌ام شاخه‌های بی‌پایان راک را درست بشناسم و همیشه حسرت خورده‌ام که چرا هیچ کتاب یا منبع درست و درمانی برای این قضیه در ایران منتشر نشده (یا اگر منتشر شده چرا آن‌قدر که باید مشهور نیست! یا اصلا چرا من آن‌قدر بدشانسم که تا به حال ندیده‌ام! یا حالا هر چیز اصلا!)**. به هرحال، از همان اول، با راک تا حدودی شهودی برخورد کردم!!! کماکان همین‌طور...!

﷼

اولین کاری که از گروه پینک فلوید شنیدم، Goodbye Blue Sky بود. یادم می‌آید یک VHS سه ساعته داشتیم که اولش با کنسرتی از فیل کالینز پر شده بود و در ادامه چند کلیپ فوق‌العاده از Dire Straits بود (Money for nothing و Walk of Life و Brothers in Arms و چند تا دیگر که هنوز عاشق این قطعه‌هاشان هستم، به خصوص مانی فور ناثینگ!) و در ادامه کلیپ «خداحافظ آسمان آبی» را داشت و بعد بخشی از اجرای زنده‌ی یک قطعه از آلبوم Animals (اطلاعات دیگرش یادم نیست؛ چون چند سال پیش، آشنائی که فیلم را امانت گرفته بود، انگار به این نتیجه رسید که خودش بهتر می‌تواند از آن نگهداری کند و دیگر به من پس‌اش نداد!). من عاشق کلیپ Goodbye Blue Sky و Money for nothing بودم چون "کارتونی" بودند!

بعد از آن، سال‌ها قطعه‌ی بسیار محبوب پینک‌ فلویدی‌ام، بخش دوم Another Brick In The Wall آلبوم دیوار بود. یادم می‌آید سال آخر دبیرستان که به قول معروف کمی دُم درآورده بودم، تفریح جذابم این بود که قبل از آمدن دبیر ساعت اول، روی تخته بنویسمش و مثلا سعی کنم انتقام بگیرم؛ اما مثل اینکه دیر به فکر افتاده بودم و حتی یک بار هم نشد کلاس را به هم بریزم! (چه دنیائی! بچه‌ها یک‌ذره حس شورش این‌جوری نداشتند، اما هزار جور حس شورش آن‌جوری داشتند!)

از آن به بعد ـ تقریبا تا همین حالاـ آلبوم محبوبم از پینک فلوید، همین دیوار است و هنوز که هنوز است Hey you را که می‌شنوم، اشکم در می‌آید!

آخر اینکه، «دیوار» پارکر... خب! آدم را برق می‌گیرد! من که هنوز نمی‌توانم راجع به آن چیزی بگویم! اما اسمش را گفتم که تاریخ موسیقی‌ام ناقص نشود (حداقل مدخلش باشد!).

﷼

اما دو قطعه را امسال بیشتر (بیشتر: آن‌قدر که دیگر نشود شمرد!) گوش کردم:

Motherاز دیوار و Wish you Were Here از آلبوم هم‌نام خودش. حضور قدرتمند و زیبای گیتارشان، تقریبا گاهی کارم را به جنون می‌کشاند (به خصوص در آغاز Wish you…) و همین‌طور شعرها... اگر خواستید، با هم بشنویم.

Wish You Where Here

(Lyric)

Mother

(Lyric)

* منظورم بیشتر موسیقی کلاسیک غربی است. اما جز آن گروه هم هستم، که می‌گویند اصطلاح موسیقی کلاسیک شرقی (مثلا کلاسیک ایرانی) خیلی بهتر از اصطلاح موسیقی سنتی است (همین‌جا بماند... سنتی کمی یاد آب‌گوشت می‌اندازدم! و یک‌جوری می‌شوم وقتی می‌خواهم فکر کنم استاد شجریان یا ناظری سنتی‌اند. مثلا شهرام خان ناظری بعید می‌دانم خودشان معتقد باشند آلبوم "لولیان" یا "در گلستانه" سنتی‌اند، یا مثلا واقعا سخت (غیرممکن!) است آدم بخواهید "فریاد" و "بی تو به سر نمی‌شود" یا حتی از قدیمی‌ترها "بیداد" را سنتی بنامد، به معنای عام. انصافا تار استاد بیگجه‌خانی من را که فقط یاد واژه‌ی کلاسیک می‌اندازد!). درباره‌ی فولک هم باز از آن گروهم که معتقدند موسیقی فولکلور هم به نوعی در دسته‌ی کلاسیک‌ها قرار می‌گیرد، چون به هر حال آنها هم نمونه‌ای‌اند.

**البته باید بگویم در دنیای مجاز، تا به حال دو منبع بسیار خوب درباره‌ی راک دیده و شنیده‌ام. یکی در سایت فوق‌العاده‌ی گفتگوی هارمونیک و دیگری رادیو غربتستان شنیدنی پانته‌آی گرامی.