استاد را هیچ‌وقت ندیده بودم. اما شنیدن وصف ایشان برایم کافی بود که دلبسته‌شان بشوم، خیلی بیشتر از کسانی که دیده بودم. بعضی انسان‌ها آن‌قدر عاشق‌اند که همه را عاشق خود می‌کنند. نورشان تا دورها را روشن می‌کند...
یاد استاد ممیز همیشه زنده باد...
***
کاش یادمان نرود... تا زنده‌اند هم یادمان باشد. کسانی که زندگی‌مان را به آنها مدیون شده‌ایم. استادهائی که هر کلام‌شان دستی نیرومند و مهربان بوده که دست ما را گرفته در دنیای ناشناخته‌ها...
چشمه‌های روشنی که در دل خود دریائی از خِرد و مهر و دانش داشتند و دارند...بی‌دریغ!
کاش که نه... نباید یادمان برود که خیلی بیشتر از خیلی حرف‌ها به آنها مدیونیم. خیلی بیشتر از بوسیدن دستی، یا قطره اشکی، یا...