بالاخره بعد از تقریبن سه ماه، پروژه تحقیقاتی خشونت‌های ناموسی و شاید بی‌ناموسی روی سایت تریبون فمینیستی ایران آمد.
راستش باید بگویم در راستای تحقق اهداف بی‌ناموسی پراگماتیستی موفق شدیم اول خود پروژه را اندکی دچار ناموس‌زدائی کنیم و به همین خاطر کمی آغاز کار زمان برد. البته به زعم من همین زمان بردن خودش کلی مایه آموختن شد و شخصن سپاس‌گزار دوستان و اساتید گرامی به خاطر نکاتی که از ایشان آموختم هستم.
پیشنهاد می‌کنم نتیجه این تحقیقات را که البته هنوز هم ادامه دارد و در سایت تريبون فمینیستی ایران منتشر می‌شود حتمن مطالعه بفرمائید.
تریبون فمینیستی ایران:
آغازی بر خشونتی سیستمیک: «ناموسی» و شاید «بی‌ناموسی»
توانمند سازي زنان هدف اصلي ما بوده و هست. اين حرف بزرگي است اما "حرف" نيست. پروژه عملي است که سعي مرکز فرهنگي زنان همواره معطوف به آن بوده. در جريان اين تلاش با روياهاي بسياري از زنان براي توانمند و صاحب راي شناخته شدن و به عرصه ظهور رساندن اين توانمندي و در ضمن با کابوس هاي آن ها آشنا شده ايم. ما با اين روياها و کابوس ها زندگي کرده ايم. سعي کرده ايم در کار جمعي مان امکانات و موانع توانمند شدن زنان را مشخص کنيم و در اين ميان گره کور را در زندگي زنان قرباني خشونت يافته ايم. زناني با توانمندي هاي بسيار، دخترکاني زرنگ و درسخوان، که صرفا به دليل دور بودن مدرسه يا مخالفت خانواده روبه رو شده و از امکان تحصيل و آموزش مهارت هاي حرفه اي محروم مي شوند ، زناني که دستان کار آمدشان خيلي قبل از اين که بميرند به واسطه تعصبي کور يا بددلي موجودي جاهل از دنيا کوتاه مي شود. از اين روي از آغاز مبارزه با خشونت عليه زنان براي ما به مفهوم مبارزه براي توانمند سازي زنان بوده است.
در گفتگوها، جلسات مشورتي و کارگاه هاي آموزشي مان به اين نتيجه رسيديم که خشونت مفهومي پيچيده، غير خطي، مولد، مخرب و زاياست. خشونت خشونت زاست، مثل خودش را توليد مي کند تا ويران کند...(ادامه)
پ.ن: ظاهرن محل سوال شده بود اینکه هم‌زمان با دیگر دوستان به این مطلب در وبلاگ اشاره نکردم. راستش، هیچ دلیل خاصی نداشت جز برنامه شخصی‌ام که می‌شود دليل خاص برای خودم. يعنی نوشته دیگری در راس مطالبی که می‌خواستم در وبلاگ بگذارم قرار داشت که از قبل قولش را داده بودم. کمی هم صبر کردم تا جوهر مجازی آن نوشته خشک شود!