(( آرزویم این است که روزی در این دنیا نه روز زنی وجود داشته باشد که مجبور باشیم در آن در کارگاه ها و سخنرانی ها شرکت کنیم و انسان بودنمان را ثابت کنیم و فریاد کشیم ، نه جنبشی اعتراضی تحت هر نامی وجود داشته باشد که بخواهیم زیر چتر اش خواسته هامان را دنبال کنیم . که می خواهیم جدا از نقش های کلیشه ای تعریف شویم . که حق نگهداری کودکان مان را می خواهیم . که آزادی و امنیت می خواهیم در هر کجای این کره و این کهکشان . ))
از وبلاگ گلناز
(( شمارش معکوس یرای 8 مارس))