دیروز ( چهاردهم بهمن ماه ) روزی بود که در تاریخ ایران (( روز شهدای آزادی )) نام گرفته است.
روز شهادت دکتر " تقی ارانی" ...
تنها خواستم این روز را به خاطرتان بیاورم.
به خاطر تمام کسانی که معتقدند تنها انسانیت شایسته است.
به خاطر تمام کسانی که می دانند ایراد از صندلی نیست.ایراد از یکی از پایه هایش است به نام
" فرهنگ"...
کسانی که تمام زندگیشان را وقف ترمیم فرهنگ کرده اند و می کنند.
کسانی که می دانند باید اندیشه را ساخت و اندیشه اگر نیک ساخته شد و پرداخته شد ، دیگر نیازی به فریاد نیست.
کسانی که اندیشه سازند.
کسانی که درس می گیرند و تجربه می کنند ... کسانی که آزموده را نمی خواهند بیازمایند ... نیک بختی را در تلاش خود می جویند ...
فکر خراب کردن نیستند ... می خواهند آباد کنند.
کسانی که گند را با گند پاک نمی کنند.
کسانی که اگر زمین می خورند ، ایراد را در زمین زیر پایشان نمی جویند.
کسانی که خوشبختی شان ، خوشبخت بودن دیگران است.
خواستم این روز را به خاطرمان بیاورم.
روز شهادت دکتر " تقی ارانی "
یادش برای همیشه و چون همیشه گرامی و زنده باد